Hayat | Konular | Kitaplık | İcatlar | İletişim
Tarih sözlüğü M-
M--
Mahlas: Eskiden bir şiirin son beytinde kullanılması adet olan,şairlerin kullandığı takma ad.
Maskem: Su dağıtma sandığı ve lüleler yardımıyla suyun çevredeki çeşmelere ve diğer yapılara dağıtımının yapıldığı yer.
Maliye Nazırı: Osmanlılarda devletin gelir ve giderlerinin tutulduğu maliye teşkilatının yöneticisi.
Manda: Yabancı bir devletin güdümü altına girmek, egemenlik kaybı.
Maslak: Ana su isale hattının kollara ayrıldığı yer.
Matbah Emini: Saray mutfaklarının hesabını tutan görevli
Medrese: Gelenek ve görenekçi usullerle eğitim yapan ve özellikle din ve hukuk adamı yetiştiren ve genellikle külliye şeklindeki camilerin bünyesinde yer alan ve bir avlu etrafına dizilmiş çok sayıda odadan oluşan okul.
Mescit: İçinde cuma namazı ve bayram namazı kılınmayan küçük mahalle cami.
Meşrutiyet: Bir devletin başta bulunan hükümdar ile halkın temsilcilerinden oluşan meclis tarafından birlikte yönetilme. Meclisli krallık.
Mevkufat: Bir zaman için tutulup alı konulmuş olan mal yada para.Bir şeyin gelirinden artıp hazineye mal edilen para.Bu görevi yerine getiren kişilerede mevkufatçı denirdi.
Mevlevihane: Mevlevilik tarikatına bağlı olanların, tarikat kurallarına göre toplandıkları ve içinde özel odaları ve tören yerleri bulunan bina.
Mihrap: Camilerde kıble yönünde bulunan ve imama ayrılmış olan oyuk veya girintili yer.
Milliyetçilik : Bireylerin ait oldukları milletin varlığını ve birliğini sürdürmesi ve yüceltmesi için diğer bireylerle ortak çalışma bilincine sahip olmasıdır.
Molla: Büyük kadı, kadı'nın bir üst derecesi,eyalet kadısı.
Monarşi: Devletin bir aile veya soy içerisinden seçilen tek kişi tarafından yönetilmesidir.
Mutasarrıf: Osmanlı yönetimindeki sancakların ( Vilayet ile kaza arasındaki yer.) en büyük mülki ve idari amiri. Derece olarak kaymakamdan büyük validen küçüktürler.
Muvakkithane: Saat imali ve tamiri yapılan yer.
Müderris: Eskiden medresede öğretmen,sonraları profesör anşamında kullanılmıştır.
Müsadere: Osmanlılarda ölen devlet adamlarının malına el koyma geleneğidir.
Müşir: Osmanlılarda askerlikte en yüksek rütbe,mareşal.
Müştemilat: Eklenti-Ek bina.
Mütareke (Ateşkes): Antlaşma yapılıncaya kadar çarpışan tarafların silahlarını susturmasıdır.